میلان: توت فرنگی‌های سینیشا(نوشته حمیدرضا صدر)

نویسنده:حمیدرضا صدر

به ادامه مطلب بروید...

 میلان می‌خواهد با سینیشا میهایلوویچ فصل جدیدی را آغاز کند...

وقتی میلان در آخرین روز رقابت‌های سری آ 15-2014 آتالانتا را 3-1 شکست داد برای اولین بار در سراسر فصل از حریف عقب افتاده بود و سرانجام به پیروزی دست یافته بود. آن‌ها پیش از آن پس از عقب افتادن از حریفان‌شان به 9 شکست و 5 تساوی تن داده بودند و نتوانسته بودند برنده شوند. پیروزی برابر آتالانتا اهمیتی نداشت و همه انتظار پایان یافتن فصل زجر آور را می‌کشیدند. هم بازیکنان، هم پیپو اینزاگی، هم سیلویو برلوسکونی و هم طرفداران. دیگر کسی حوصله سر دادن شعار «میلان را نجات دهید» را هم نداشت.

همه می‌خواستند فصل تلخ 15-2014 را فراموش کنند. فصلی که میلان در پایانش در رده دهم جای گرفت. با 13 برد، 13 تساوی و 12 شکست. پایین‌تر از حتی تورینو، سامپدوریا و جنوا و فیورنتینا. با نه فقط دو شکست برابر یوونتوس قهرمان بلکه شامل دو شکست برابر ساسولو. دریافت 50 گل بدین معنی بود که میلان از فصل 49-1948 سری آ تاکنون بیشترین تعداد گل را طی یک فصل دریافت کرده. آن‌ها فقط 4 بار دور از سن سیرو پیروز شده بودند، بله فقط 4 بار که در سری آ با بیست تیم، بدترین رکورد باشگاه به‌شمار می‌رفت. در حالی که میلان با دریافت 11 ضربه پنالتی رکورد دار هم به‌شمار می‌رفت. امید طرفداران به جام حذفی بود که تیم‌شان برابر لاتزیو سقوط کرد.

همه چیز پس از 13 ژانویه 2014 رنگ عوض کرده بود. همان روز نحسی که ماکسیمیلیانو آلگری و دستیارانش طی بیانیه سردی اخراج شدند. کلارنس سیدرف راهی نیمکت میلان شد و پس از چهار ماه جایش را به پیپو اینزاگی داد. حالا پیپو رفته و کسی رهبری میلان را در دست گرفته که کسی انتظار ورودش را نمی‌کشید: سینیشا میهایلوویچ.

تفاوت اینزاگی و میهایلوویچ و اینزاگی بسیار زیاد است. اینزاگی مهاجم بود و میهایلوویچ، مدافع. اینزاگی با ظرافت بازی می‌کرد و میهایلوویچ با تکیه بر قدرت جسمی. اینزاگی روی نیمکت بیش از حد مهربان به نظر می‌رسید و میهایلوویچ بیش از حد عبوس... خیلی‌ها ترکیب نگاه و کلام پیپو را آمیخته به شکست قلمداد می‌کردند. تصاویری که بوبان هم تیمی سابقش ادای او را در آورده هنوز در رسانه‌های ایتالیایی دست به دست می‌چرخند. در حالی که سینیشا را با کسب پیروزی به هر جان کندنی می‌شناسند و این همان چیزی است که میلانی‌ها امیدوارند در تیم‌شان دمیده شود: جنگندگی و مبارزه جویی.

میهایلوویچ از یک سو باید خط دفاع را تقویت می‌کرد و از سوی دیگر خط حمله را. او باید دست به جراحی می‌زد، بی آن که از ریخت و پاش خبری باشد. این جمله او «... من توت فرنگی دوست دارم که خوشمزه است و مثل خاویار گران هم نیست» اشاره می‌کرد او می‌تواند با توت فرنگی‌های نه چندان گران قیمت غذاهای خوشمزه‌ای بپزد، می‌تواند بدون خریدهای بزرگ تیمش را سامان بخشد. سینیشا دست بکار شد و همه خریدهایش را برخلاف میلان میلیونر سال‌های دور در سری آ انجام داد. روبینیو، سولی مونتاری، دنیله بونرا، پابلو آرمرو، میشل اسین، جیامپائولو پاتزینی، مارکو فوساتی، دنیله بونرا و عادل رامی جملگی فروخته شدند، حتی الشراوی که امید آینده به‌شمار می‌رفت.

حالا گران‌ترین خرید میلان، آلسیو رومانولی 25 میلیون یورویی است. مدافع 20 ساله باشگاه رم که به صورت قرضی برای میهایلووچ در سامپدوریا بازی می‌کرد. همان بازیکنی که برونو کونتی افسانه‌ای او را کشف کرده. میهایلوویچ امیدوار است از رومانولی یک رهبر بزرگ در خط دفاع میلان بسازد. سینیشا در ستایش از رومانولی، او را با آلساندرو نستا افسانه ای مقایسه کرده. با همان مدافعی که کنار میهایلوویچ در سال 1999 با پیراهن لاتزیو جام در جام را فتح کرد و در 2000 قهرمان لیگ و جام حذفی را. خاطره فرانکو بارسی و پائولو مالدینی در دوردست‌ها بسر می‌برد و سینیشا می‌خواهد رومانولی کنار فلیپه مکسس و زاپاتا با تجربه آبدیده شود. سامپدوریا به رهبری میهایلوویچ در فصل پیش طی 38 بازی فقط 42 گل دریافت کرد که مترادف با معرفی پنجمین دفاع مستحکم لیگ بود، در حالی که میلان پارسال طی همان سه بازی اول فصل 8 گل دریافت کرد. اکنون همه می‌دانند سیسنسا تحمل دریافت گل‌های پرشمار را ندارد. می‌دانند اجازه ندارند مثل پارسال گل‌های وارد شده به سنگر دیگو لوپز را یک به یک بشمارند.

آندره آ برتولاچی 24 ساله با 20 میلیون یورو از جنوا آمده و در خط میانی قرار خواهد گرفت. او سه بار برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفته، سخت‌کوش است و نگاهی تیزبین به سوی دروازه‌ها دارد. قرار است ترکیب او، بوناونتورا و ریکاردو مونتولیوو خط میانی روسونری را احیا کند. در خط حمله الشراوی رفته و کارلوس باکا و لوییز آدریانو - دو مهاجم تیره پوست و هر دو 28 ساله - آمده‌اند. دو بازیکنی که می‌خواهند بار سنگین را از دوش جرمی منز بردارند. جرمی منز در فصل پیش با زدن 16 گل بهترین گلزن میلان بود، در حالی که گلزن بعدی جیامپائولو پاتزینی با 4 گل به‌شمار می‌رفت و سپس ماتیا دسترو و الشراوی هر یک فقط 3 بار دروازه‌ها را باز کردند. کارلوس باکا کلمبیایی از سویا راهی میلان شده. همان مهاجمی که طی دو فصل اخیر 49 گل برای سویا زده و در اوج بسر می‌برد. لوییز آدریانو هم پس از سپری کردن 9 فصل در شاختار دونتسک با زدن 128 گل آمده. آلسیو چرچی و آلساندرو ماتری هم نقش مکمل را بازی خواهند کرد.

نتایج دیدارهای تدارکاتی میلان چندان روشنگر نبوده‌اند. آن‌ها دو بار با اینتر روبرو شدند و هر دو بار به پیروزی دست یافتند: 1-0 و 2-1. ولی برابر تاتنهام، بایرن مونیخ و لیون زانو زده‌اند و دروازه‌شان 7 بار گشوده شده. به این‌ها تساوی بدون گل با رئال مادرید را هم بیفزایید. چالش بزرگ سینیشا از هفته اول برابر فیورنتینا آغاز خواهد شد. جایی که از اولین دستپخت سینیشا با توت فرنگی‌هایش برابر همگان قرار خواهند گرفت.

 

 نویسنده:حمیدرضا صدر