اینتر - یوونتوس؛ «پات» مثل شطرنج(نوشته حمیدرضا صدر)

نویسنده:حمیدرضا صدر

به ادامه مطلب بروید...

تساوی بدون گل اینتر و یوونتوس گرهی را باز نکرد...

آن‌ها دوباره برابر هم قرار گرفتند. همان دو حریف سرسخت. همان دو باشگاه با دو تاریخ متفاوت. دو باشگاه در بزرگ‌ترین شهرهای شمال‌غرب ایتالیا؛ میلان و تورین. متعلق به دو رویکرد سیاسی متفاوت احزاب دو منطقه لمباردی و پیدمونت. در داربی 226 ایتالیا. در جوزپه مئاتزا. برابر 79154 تماشاگر که سکوهای معمولا خالی را پر کرده بودند و رکورد 3/7 میلیون یورو بلیط فروشی را به رخ می‌کشیدند... با این وصف چیزی جز صفر - صفر برجای نماند. در دیداری که تیمی نمی‌خواست بازنده باشد، تیمی هم شکست نخورد. نه روبرتو مانچینی و نه ماسیمیلیانو آلگری. نه راه راه پوش‌های آبی و سیاه و نه راه راه پوش‌های سیپد و سیاه. می‌توانستیم یکی دو صحنه را به عنوان لحظات اوج دوره کنیم. به درخشش بوفون برابر ضربه مارسلو بوروزوویچ در نیمه اول و واکنش هندانوویچ برابر ضربه کوادرادو در آغاز نیمه دوم و یا اصابت توپ با ضربه خدیرا به تیر دروازه... ولی بازی که تمام شد دیداری لبالب از پاس‌های بی ثمر، خطاهای خشن، گردش توپ ملال‌آور و بیرون آمدن کارت‌های زرد پرشمار را تماشا کرده بودیم... و نه بیشتر.

مردان میانی یووه آماده نبرد و آماده جنگ به نظر می‌رسیدند و با اعتماد به نفسی بسیار بیشتر از هفته‌های آغازین نبرد را آغاز کردند. روبرتو مانچینی با تکیه بر دستاورد بازی با فیورنتینا - خرد شدن با نتیجه 4-1 در خانه - خط میانی‌اش را با سیستم 2-4-4 پر کرده بود از چهار هافبک. مانچو می‌دانست بانوی پیر به حمله از دو گوش می‌اندیشد و آماده است برای لغزش مدافعانش بیتابی می‌کند. مردان مانچو خیلی زود دریافتند می‌توانند با تکیه به توانایی جسمی‌شان آهنگ بازی یوونتوس را برهم زنند.می‌دانستند می‌توانند با تکل‌های‌شان در همان وسط زمین حرکات راه راه پوش‌های سیاه و سفید را تحت تاثیر قرار دهند. می‌دانستند کلودیو مارکیزیو هنوز از بند مصدومیت رهایی نیافته و سامی خدیرا با روزهای اوجش فاصله دارد. می‌دانستند مردان میانی یووه هنوز نمی‌توانند درخشش فصل پیش را تکرار کنند. بنابراین بازی بزرگان بدل شد به نبرد بوروزویچ، مدل، فلیپه ملو و پریسیچ در یک سو و خدیرا، مارکیزیو، پوگبا و کوادرادو در سوی دیگر.

شاید مردان آلگری می‌توانستند دروازه هندانوویچ را باز کنند، فقط اگر در یک سوم آخر میدان هماهنگ‌تر عمل می‌کردند. ولی ساز چهره‌های جدید یووه کوک نبود. سیمونه زازا سختکوش و خستگی‌ناپذیر همساز با بازیکنان اطرافش نمی‌دوید و بازی‌اش با توپ بی‌نتیجه بود. به همین دلیل گروهی از طرفداران یووه نام «دیبالا» را فریاد زدند و خواهان ورودش به میدان شدند. ترکیب زازا - موراتا بی‌ثمر بود و آلگری سرانجام هر دو را عوض کرد؛ موراتا را با ماندزوکیچ در دقیقه 71 و زازا را با دیبالا هفت دقیقه بعد. با این وصف آلگری از این که دروازه‌اش بسته ماند راضی‌تر به نظر می‌رسید. هر چه باشد یووه با 14 گل خورده یکی از بدترین خطوط دفاعی سری آ را معرفی کرده، ولی خب فتح پنجمین اسکودتو متوالی یووه هم رویایی در دوردست‌ها شده.

اینتر در شبی که فیورنتینا مغلوب ناپولی شد به تساوی قناعت کرد برنده نشد و به بالای جدول هم پرواز نکرد که بدین معنی بود آن‌ها در 8 دیدار آخرشان برابر بانوی پیر پیروز نشده‌اند (آن‌ها پارسال در خانه با گل زودهنگام ایکاردی جلو افتاد ولی مغلوب دو ضربه مارکیزیو و موراتا شد و پیارسال در جوزپه مئاتزا 3-1 برابر یووه زانو زدند). ولی آن‌ها این فصل را به عنوان مدعی قهرمانی آغاز کرده‌اند. اگر با طرفداران اینتر حرف بزنید از قهرمانی سخن می‌گویند. بنابراین کسب فقط 2 امتیاز طی 3 دیدار آخر برای نراتزوری قاعدتا باید نگران کننده باشد. این که مانچو دو تعویض آخرش را در آخرین دقیقه بازی انجام داد و پالاسیو و کاندوگبیا را زمانی راهی میدان کرد که بازی تمام شده بود. آن‌چه نشان می‌داد از تساوی خانگی راضی است. این که قناعت، پیشه کرده. چنان که در پایان دیدار هم رضایتش را بر زبان آورد.

حقیقت این است بالانشینی اینتر با فقط 8 گل زده در 8 بازی در رتبه سوم (با 17 امتیاز) در یک امتیازی فیورنتنیا صدرنشین عجیب به نظر می‌رسید! فلورانسی‌ها 15 گل زده‌اند و رم در رتبه دوم 20 گل. حتی کیوو و سامپدوریا در رتبه‌های دهم و یازدهم 13 بار دروازه‌ها را گشوده‌اند. راز صدرنشینی نراتزوری خط دفاعش با فقط 6 گل خورده بوده، خصوصا آن که 4 گل را در یک دیدار از فیورنتینا دریافت کرده و در 7 دیدار فقط 2 گل دریافت کرده. چهار برد اینتر برگرفته از نتیجه 0-1 بوده (برابر آتالانتا، میلان، کیوو و ورونا) و کاپری را هم با فاصله یک گل یعنی 1-2 شکست داده. نراتزوری با هر معیاری تاکنون اقتصادی ترین تیم جدول بوده.

ده سال پیش بود که اینتر به رهبری مانچینی تلاش می‌کرد یووه با مربیگری فابیو کاپلو را از آن بالا بکشد پایین. دورانی که بانوی پیر، حاکم سری آ به‌شمار می‌رفت. زمانی که آلساندرو دل پیرو در خط حمله یووه بازی می‌کرد و زلاتان ایبراهیممویچ در اینتر. دورانی که تب داربی ایتالیا بالا بود، خیلی بالا... برخلاف این فصل، برخلاف اکنون.

 

نویسنده:حمیدرضا صدر