پایان ماه عسل رافا بنیتس در رئال(نوشته حمیدرضا صدر)

نویسنده:حمیدرضا صدر

 

به ادامه مطلب بروید...

شکست 2-3 رئال مادرید در زمین سویا هشدار دهنده به نظر می‌رسد...

آن‌ها در شبی که بارسلونا با سه گل ویارئال را درهم کوبید با سه گل مغلوب سویا شدند. آن‌ها در شبی که نیمار گل به یادماندنی را در غیاب لیونل مسی به ثمر رساند نمایش نومیدکننده کریستیانو رونالدو را دوره کردند. آن‌ها در شبی مغلوب شدند که آغازی خوش داشتند. وقتی سرجیو راموس در دقیقه 22 با ضربه قیچی تماشایی‌اش دروازه سویا را بی‌دردسر باز کرد به نظر می‌رسید مادریدی‌ها مسیر پیروزی را زودتر از تصور پیدا کرده‌اند. راموس گل 37 خود در لالیگا را از فصل 2007-2006 زد که بهترین رکورد برای یک مدافع - با فاصله 14 گل - بشمار می‌رفت. او کلید دروازه را پیدا کرده بود، ولی بدون برخورد با بازیکنان اطرافش به زمین غلطید و بلند نشد تا فریاد شادی سر دهد. روی زمین ماند و از درد به خود پیچید. راموس لحظاتی بعد با درد شانه و کتف - زیر شلاق شعارهای طرفداران تیم سابقش - زمین را ترک کرد تا خاطر نشان کند هنوز از بند مصدومیت شانه جا به جا شده‌اش طی دیدار با شاختار دونتسک که دو ماه پیش در لیگ قهرمانان انجام شد و با پیروزی 0-4 رئال پایان یافت رهایی نیافته. جایی که رافا بنیتس می‌توانست پزشکان برنابئو را درباره آن‌چه بر کاپیتانش گذشته نکوهش کرده و زیر سئوال ببرد.

خروج راموس مترادف با نزول رئال شد. رافائل واران تازه وارد با په‌په عصبی هم‌ساز نشد و مردان رافا که در 14 دیدار فقط 4 گل دریافت کرده بودند در این میدان 3 گل را پذیرفتند. کیکو کاسیا در غیاب کیلور ناواس لرزان ظاهر شد. کاسمیرو مرد میانی باصلابت هفته‌های اخیر نبود. کریم بنزما غایب بود و رونالدو که آخرین بار در همین میدان در فصل پیش سه بار دروازه را گشوده بود هرگز پاس خوبی دریافت نکرد و 8 باری که اقدام به شوت کرد گره‌ای را نگشود. تونی کروس نامرئی شده بود و دویدن‌های بی‌ثمر گرت بیل کودکانه به نظر می‌رسیدند.

بازیکنان کلیدی میدان از آن سو می‌آمدند. از تیم میزبان. دو مرد نه چندان سرشناس سویا در میانه میدان بازی‌گردانان این نبرد شدند و نه ستاره‌های مادریدی. کریچکوویاک ‌هافبک دفاعی که پارسال از ریمس آمد در همه درگیری‌ها ستاره‌های رئال را مغلوب کرد و یون کونوپلیانکا بازیکن اوکراینی و هم‌بازی آندره‌ی شوچنکو بهترین بازی‌اش را برای سویا از بدو ورودش در آغاز این فصل را ارائه داد. او که از دنیپرو آمده در سوپر کاپ اروپا دروازه بارسلونا را گشود و همان بازیکنی است که دروازه انگلیس را در ویمبلی طی مسابقات مقدماتی جام جهانی 2014 با آن ضربه از راه دور غیرمنتظره گشود. چیرو ایموبیله گل تساوی بخش را زد و اور بانگا و فرناندو یورنته دو گل دیگر زدند تا ضربه دیرهنگام رودریگز چیزی را تغییر ندهد.

پیش از این استادیوم رامون سانچز پیخوان برای رافا بنیتس یادآور خاطرات شیرینی بود. او همین‌جا در 2004 دومین قهرمانی لالیگا را با والنسیا جشن گرفته بود، او همین‌جا به عنوان یکی از بهترین مربیان عصر خود مورد ستایش قرار گرفته بود. ولی حالا نه تنها نخستین شکستش را به عنوان مربی رئال می‌پذیرفت، بلکه مردانش برای اولین بار هم بیش از یک گل دریافت می‌کردند. سویا در میانه جدول پرسه می‌زد و هنوز هم می‌زند، ولی همین چند هفته پیش بود که بارسلونا را در همین میدان 1-2 با دو گل پیاپی کران دلی و ایبورا به زانو درآورد. بنابراین هرچند مردان اونای امری در سه دیدار از چهار نبرد آخرشان شکست خورده بودند، شامل دو شکست برابر منچستر سیتی در لیگ قهرمانان و سقوط 1-2 برابر ویارئال، ولی به راز نبرد با بزرگان اشراف داشتند.

بازیکنان سویا در 75 درصد نبردهای هوایی رئال را مغلوب کردند و برابر 8 تکل مردان برنابئو 16 تکل زدند. آن‌ها این‌جا هم مثل دیدار با سیتی به مردان رئال اجازه نفوذ دادند و با ضد حمله‌های زهرآگین‌شان - 42 درصد از گوش راست و 36 درصد از گوش چپ - نیش نهایی را زدند. اینکه بازیکنان رئال 28 شوت روانه کردند و مردان سویا نصف آن‌ها یعنی 14 شوت نشانگر زهر آن نیش بود. اینکه توپ فقط پنج بار قاب دروازه رئال را نشانه رفت و به سه گل برای سویا بدل شد نشان از قدرت تمام کنندگی مردان اونای امری می‌داد، در حالی که رئالی‌ها 10 بار قاب دروازه سویا را نشانه رفتند و سرانجام مغلوب شدند.

این نخستین شکست رئال طی 15 دیدار این فصل در همه رقابت‌ها بشمار می‌رفت، ولی هم معنی‌دار بود و هم هشداردهنده. رئال صدر جدول را با سه امتیاز اختلاف به بارسلونا سپرد - آن هم پیش از نبرد برابر بارسا در سانتیاگو برنابئو - در حالی که آتلتیکو مادرید سمج هم در فاصله یک امتیازی‌اش ایستاده. شکست در ال‌کلاسیکو برابر بارسلونا بدون مسی می‌تواند مترادف با سقوط به رده سوم شود و آغاز بحران برای رافا بنیتس پس از تمام شدن ماه عسل باشد.

 

نویسنده:حمیدرضا صدر