در ستایش از بوسکتس که همیشه نادیده گرفته می‌شود(نوشته حمیدرضا صدر)
نویسنده:حمیدرضا صدر
مقاله سید لاو در توصیف بوسکتس انتخاب‌های بهترین‌ها را به چالش کشیده...
هفته پیش بود که سایت رسمی یوفا سیاهه چهل نفری را ارائه داد و از کاربرانش درخواست کرد برای تعیین بهترین تیم سال 2015 رای بدهند. در آن سیاهه نام‌های 4 دروازه‌بان، 12 مدافع، 12 مرد میانی و 12 مهاجم آمده بودند... و نام سرجیو بوسکتس نیامده بود. یوفا اهمیتی نداده بود، بوسکتس در قلب تیمی بازی کرد که فاتح سه جام شد، لالیگا را فتح کرد، جام حذفی و همین‌طور لیگ قهرمانان را. اهمیتی نداده‌اند لوییز انریکه مربی بهترین تیم سال از او به عنوان بهترین هافبک جهان یاد کرد. در حالی که نام خاویر ماسکرانو در آن سیاهه آمده بود. ماسکرانو که مجبور شده بود با درخشش بوسکتس پستش را عوض کند، چرا که به خوبی بوسکتس به عنوان هافبک برابر مدافعان بازی نمی‌کرد. نام‌های خیلی‌ها در آن سیاهه پرسش‌آور بودند. مردان میانی مثل هاکان جاهانوغلو، کریچوویاک، یوهن کونوپلایانکا و حتی کوین دی‌بروین. در آن سیاهه نام‌های آرتورو ویدال، کلودیو مارکیزیو و پل پوگبا هم جلب نظر می‌کردند، همان‌هایی که توسط بوسکتس در فینال لیگ قهرمانان مغلوب شده بودند.
واکنش بوسکتس به این مسئله آمیخته به بالا انداختن شانه‌هایش بوده. او گفته: «... نمی‌خواهم درباره‌ام چه خوب و چه بد حرف بزنند. اهل مصاحبه نیستم. توییتر ندارم. انتظار مورد ستایش قرار گرفتن و گرفتن نقش مرد اول را هم ندارم»... او کمی از سر تواضع حرف می‌زد و به تعبیری «بوسکتسی» سخن می‌گوید، ولی او 27 ساله است و نمی‌توان بیش از این نادیده‌اش گرفت. هرچند بعید است کسی نام بوسکتس را در صف سه مرد برتر سال، با توجه به تعداد مهاجمان تماشایی و مردان میانی خوش‌قریحه تهاجمی پرشمار، بیاورد، ولی قرار است آن سیاهه یوفا به انتخاب تیم سال 2015 بینجامد و نه بهترین بازیکنان سال. به همین دلیل نادیده گرفتن بوسکتس که بارسا حول او بنا شده نابخشودنی است. بارسا به مدد او در مصاف با قهرمان لیگ‌های انگلیس، فرانسه، آلمان و ایتالیا پیروز شد و در اسپانیا هم هر دو جام را به چنگ آورد. بنابراین نمی‌توان نپرسید چگونه بوسکتس جایی میان 40 بازیکن تیم‌های اروپایی پیدا نکرده؟ یعنی او جایی میان 12 مرد میانی سال سپری شده ندارد؟
واقعا؟
پدر
سرجیو بوسکتس روزگاری سنگربان بارسلونا بوده، کارلوس بوسکتس که یعنی یکی
از اعضای خانواده بوسکتس در پنج باری که بارسا قهرمان اروپا شده بازی کرده.
سرجیو در هفته پیش برای بار 350 برای بارسا به میدان رفت و تاکنون 20 مدال
را با بارسلونا بر گردن آویخته که میان‌شان پنج قهرمانی لیگ، سه قهرمانی
اروپا و سه جام حذفی شاخص هستند. ضمنا هم جام جهانی را فتح کرده و هم یورو
را. خیلی‌ها می‌گویند: «... آره این‌طوره، ولی اون مدال‌ها رو برای درخشش
هم تیمی‌هایش برده». در حالی که همان هم تیمی‌ها جور دیگری از از او یاد
کرده‌اند. جرارد پیکه درباره‌اش گفته: «... اگر سرجیو نبود نیمی از
افتخاراتی که کسب کردیم را بدست نمی‌آوردیم، نه در بارسلونا و نه در تیم
ملی».
خود بوسکتس گفته: «... بچه که بودم دائما به دروازه پدر شلیک می‌کردم و بازی‌ام را به عنوان یک مهاجم آغاز کردم، ولی سرانجام برابر مدافعان قرار گرفتم. پستی که هم آن را دوست دارم و هم با ویژگی‌هایی که دارم هم‌ساز است. ترجیح می‌دهم مهاجمان دروازه‌ها را باز کنند. اهمیتی ندارد من گل نمی‌زنم. بله به این پست خود عشق می‌ورزم، همین‌طور از آنچه که در میدان انجام می‌دهم»... شاید همین توصیف بوسکتس نشان دهد چرا او همیشه دیده نمی‌شود. او نه گل می‌زند و نه فرصت زدن گل را خلق می‌کند. پس از اولین بازی‌اش برای بارسا طی یک فصل بیش از یک گل نزده، ولی هم برای ویسنته دل‌بوسکه در تیم ملی مهره باارزشی بوده و هم برای پپپ گواردیولا در بارسا که از او به عنوان «بازیکنی گران‌بها» یاد کرده. شاید بتوان بوسکتس را یک هافبک دفاعی خواند ولی این عنوان بازتابنده ویژگی‌هایش نیست. اخیرا بود که وقتی لوییز انریکه زبان به ستایش از او گشود از واژه «دفاعی» استفاده نکرد. او لغت « Pivot » را بر زبان آورد که به اسپانیایی واژه مناسب‌تری برای توصیف بوسکتس بشمار می‌رود. « Pivot » در اسپانیایی به بازیکنی اطلاق می‌شود که فقط برابر حملات حریفان نمی‌ایستد، بلکه تیم خود را به جلو می‌راند.
بله بوسکتس از هم تیمی‌هایش برابر حمله حریفان دفاع می‌کند، بله او بیش از هر بازیکنی تکل می‌زند و البته بیشترین مناطق میدان را هم پوشش می‌دهد. چنان‌که در فینال لیگ قهرمانان برابر یوونتوس فقط آندره‌ی پیرلو در این زمینه جلوتر از او قرار گرفت. دویدن‌های او نه فقط برای دفاع کردن بلکه برای یافتن فضا بود، برای به جلو راندن تیم و چرخش توپ. بهمین دلیل انریکه درباره‌اش گفته: «... او باهوش‌ترین بازیکنی بشمار می‌رود که با او کار کرده‌ام».
کمتر بازیکنی مثل او درک از زمان‌بندی دارد، از آهسته حرکت کردن و تند دویدن و به نقطه اوج سرعت رسیدن در مناسب‌ترین مکان و زمان. او در نیمه اول فینال لیگ قهرمانان در برلین 41 پاس ارسال کرد که 40 تایشان دقیقا به مقصد رسیدند. متوسط دقت پاس‌های او در این فصل 93 درصد در هر دیدار بوده. خودش می‌گوید: «...اگر توپ را از دست بدهم بدل به دردسرساز تیم می‌شوم، در حالی که راهی میدان شده‌ام تا حل کننده مشکلات باشم».
شاید بوسکتس برای حریفان بارسا سد آخرینی باشد که برابرش قرار می‌گیرند، ولی برای بارسا آغازکننده‌ای بی‌بدیل است. وقتی بارسا در ال‌کلاسیکو 4-0 رئال را خرد کرد، همه چیز با بوسکتس آغاز شد. در چهارمین ثانیه که گرت بیل را حقیر و مغلوب کرد. یادتان باشد نام گرت بیل در سیاهه یوفا آمده و نام بوسکتس نیامده.
نویسنده:حمیدرضا صدر
