خداحافظ آقا براندن راجرز، ممنون از امیدی که دادی(نوشته حمیدرضا صدر)
به ادامه مطلب بروید...
سایه روشن‌های آمدن و رفتن براندن راجرز در لیورپول کدام‌ها بودند؟
با کشیده شدن سوت پایان دیدار اورتون - لیورپول بازی تمام شد. نه برای بازیکنان دو تیم، نه برای دو باشگاه، بلکه برای براندن راجرز. او در پایان داربی 225 مرسی ساید در رختکن حرف می‌زد که خبر اخراجش را به او دادند. می‌گویند چیزی نگفت. می‌گویند خداحافظی سردی کرد و بی سر و صدا از گودیسون پارک خارج شد. پیش از آن راجرز را مربی که بیش از حد به خود اطمینان دارد می‌شناختند. مردی که همیشه و همه جا با خودبینی حرف می‌زد. یکی از آن‌هایی که تصویری از خودش برای خودش ساخته، ولی دیگران او را جور دیگری می‌بینند. اگر روزنامه‌های انگلیسی را دوره می‌کردید گاهی به واژه « Brandanism / براندانیسم» هم می‌رسیدید. راجرز آمده بود تا با انگاره‌های نو لیورپول را تکان دهد، ولی حالا رفته.
او سه فصل را در آنفیلد سپری کرد. سه فصل بی جام. سه فصل بی‌افتخار. راجرز طی سه فصل در آنفیلد برابر چهار تیم اول جدول و همین‌طور اورتون کارنامه لاغری را ثبت کرد: 18 بازی، یک برد، 9 تساوی، 8 باخت، 21 گل زده و 33 گل خورده. در حالی که اسلاون بیلیچ تازه وارد به وستهام در همین آغاز فصل توانسته در زمین آرسنال، منچستر سیتی و لیورپول به پیروزی درست یابد. از پایان مارچ پیش لیورپول فقط شش بار طی نود دقیقه پیروز شده و حریفانش قواره پبروزی‌ها را تعریف می‌کند: بلکبرن، نیوکاسل، کویینز پارک رنجرز، بورنموث، استوک سیتی و آستون ویلا.
فصل جدید با دو پیروزی 1-0 برابر استوک سیتی و بورنموث آغاز شد. ولی پس از آن طی 9 بازی فقط یک برد کسب شد، فقط یکی. آن هم پیروزی پردرد 3-2 برابر آستون ویلا. در حالی که دو شکست سه گله برابر وستهام و منچستر یونایتد هم جلب نظر می‌کرد. تساوی‌های 1-1 با بوردو و سیون در اروپا و همین طور با کارلایل در جام اتحادیه نشان می‌دادند لیورپول به جایی نخواهد رسید. تساوی با اورتون در گودیسون پارگ بدین معنی بود مردان راجرز در ده بازی دور از خانه یک بار پیروز شده‌اند، فقط یک بار... و این پایان راه بود. راجرز نتوانسته بود لیورپول را روزآمد کند و رفتن لوییز سوارز مترداف با پایان یک عصر بود. تعداد گل‌های زده لیورپول با رفتن ستاره اروگوئه‌های به بارسا نصف شد و از 101 گل رسید به 52 گل و از همه این‌ها مهم‌تر، لیورپول هویتش را از دست داد و هرگز درنیافتیم با چه تیمی و چه رویکردی روبرو هستیم. در حالی که باشگاه خرج کرده بود و خرج. پول پرداخت کرده بود و پول.
لیورپول پنجمین باشگاه پردرآمد لیگ برتر است و البته همین طور پنجمین باشگاهی که بیشترین دستمزدها را می‌پردازد. در حالی که راجرز - و همین طور کمیته انتخاب بازیکنان باشگاه که مربی بعدی هم درگیر آن خواهد شد - طی سه فصل دقیقا 291/55 میلیون پوند صرف خرید 31 بازیکن جدید کردند و نتیجه‌ای در خور مبالغ پرداخت شده بدست نیاوردند. شاید دنیل استاریج (معمولا مصدوم) و کوتینیو بازیکنان خوبی به‌شمار می‌رفتند، ولی خریدهای بیش و کم مترادف با ریخت و پاش‌های پرشمار بودند. مترادف با خریدهای برباد رفته. در سیاهه خریدهای او این‌ها محض نمونه خودنمایی می‌کردند: فابیو بورینی با 10/4 میلیون پوند، لوییز آلبرتو با 7 میلیون پوند، یاگو آسپاس با 7 میلیون پوند، لازار مارکوویچ با 10 میلیون پوند (که یعنی برای هر بازی مارکوویچ 580 هزار پوند پرداخت شده)، امره جان با 10 میلیون پوند، دژان لوران با 10 میلون پوند، دیواک اوریجی با 10 میلیون پوند، آلبرتو موره نو با 12 میلیون پوند، ماریو بالوتلی با 16 میلیون پوند (یعنی برای هر یک از 4 گل بالوتلی 4 میلیون پوند پرداخت شد)، ناتانیل کلاین با 12/5 میلیون پوند، روبرتو فیرمینیو با 29 میلیون پوند، کریستین بنتکه با 32/5 میلیون پوند... در حالی که بازیکنانی مثل لاورن، لالانا و بالوتلی بارها بی‌ثمر به میدان رفتند، ساکو و مارکوویچ و بورینی بندرت فرصت ارائه توانایی‌های‌شان را پیدا کردند.
فصل جدید با دو پیروزی 1-0 برابر استوک سیتی و بورنموث آغاز شد. ولی پس از آن طی 9 بازی فقط یک برد کسب شد، فقط یکی. آن هم پیروزی پردرد 3-2 برابر آستون ویلا. در حالی که دو شکست سه گله برابر وستهام و منچستر یونایتد هم جلب نظر می‌کرد. تساوی‌های 1-1 با بوردو و سیون در اروپا و همین طور با کارلایل در جام اتحادیه نشان می‌دادند لیورپول به جایی نخواهد رسید. تساوی با اورتون در گودیسون پارگ بدین معنی بود مردان راجرز در ده بازی دور از خانه یک بار پیروز شده‌اند، فقط یک بار... و این پایان راه بود. راجرز نتوانسته بود لیورپول را روزآمد کند و رفتن لوییز سوارز مترداف با پایان یک عصر بود. تعداد گل‌های زده لیورپول با رفتن ستاره اروگوئه‌های به بارسا نصف شد و از 101 گل رسید به 52 گل و از همه این‌ها مهم‌تر، لیورپول هویتش را از دست داد و هرگز درنیافتیم با چه تیمی و چه رویکردی روبرو هستیم. در حالی که باشگاه خرج کرده بود و خرج. پول پرداخت کرده بود و پول.
لیورپول پنجمین باشگاه پردرآمد لیگ برتر است و البته همین طور پنجمین باشگاهی که بیشترین دستمزدها را می‌پردازد. در حالی که راجرز - و همین طور کمیته انتخاب بازیکنان باشگاه که مربی بعدی هم درگیر آن خواهد شد - طی سه فصل دقیقا 291/55 میلیون پوند صرف خرید 31 بازیکن جدید کردند و نتیجه‌ای در خور مبالغ پرداخت شده بدست نیاوردند. شاید دنیل استاریج (معمولا مصدوم) و کوتینیو بازیکنان خوبی به‌شمار می‌رفتند، ولی خریدهای بیش و کم مترادف با ریخت و پاش‌های پرشمار بودند. مترادف با خریدهای برباد رفته. در سیاهه خریدهای او این‌ها محض نمونه خودنمایی می‌کردند: فابیو بورینی با 10/4 میلیون پوند، لوییز آلبرتو با 7 میلیون پوند، یاگو آسپاس با 7 میلیون پوند، لازار مارکوویچ با 10 میلیون پوند (که یعنی برای هر بازی مارکوویچ 580 هزار پوند پرداخت شده)، امره جان با 10 میلیون پوند، دژان لوران با 10 میلون پوند، دیواک اوریجی با 10 میلیون پوند، آلبرتو موره نو با 12 میلیون پوند، ماریو بالوتلی با 16 میلیون پوند (یعنی برای هر یک از 4 گل بالوتلی 4 میلیون پوند پرداخت شد)، ناتانیل کلاین با 12/5 میلیون پوند، روبرتو فیرمینیو با 29 میلیون پوند، کریستین بنتکه با 32/5 میلیون پوند... در حالی که بازیکنانی مثل لاورن، لالانا و بالوتلی بارها بی‌ثمر به میدان رفتند، ساکو و مارکوویچ و بورینی بندرت فرصت ارائه توانایی‌های‌شان را پیدا کردند.
نویسنده: حمیدرضا صدر
