معمای پیچیده‌ای به نام چلسی 16- 2015
سقوط چلسی با یک گل در خانه برابر بورنموث کوچک، احتمالا بدترین شکست زندگی حرفه‌ای مورینیو را رقم زد...
ژوزه مورینیو پیش از بازی اظهار امیدواری کرده بود مردانش در صف چهار تیم اول جدول قرار خواهند گرفت، ولی بازی که تمام شد طرفداران کم‌شمار بورنموث که در سراسر دیدار شعار «We've come from League Two / ما از لیگ دو آمده ایم» را - آن هم در استمفورد بریج - سر داده بودند به شعار «We’ve got the Special One / خدمت آقای خاص رسیدیم» روی آوردند، به شعار نیشدارتر «Specialist in Failure / در شکست تخصص داری».
پیش
از آغاز دیدار هم چیزی بیش از رویارویی تیم رده 14 و تیم رده 18 جدول جلب
نظر می‌کرد. این نبرد بین قهرمان میلیونر انگلیس و بورنموث کوچک بود که
اولین فصلش را در لیگ برتر سپری می‌کند. بین ژوزه مورینیو افسانه‌ای و ادی
هاو مربی 38 ساله انگلیسی که روزگاری در دفاع بورنموث و پورتسموث - دو تیم
جنوب انگلیس و نه در غول‌های شمالی - بازی می‌کرد. بین تیم مدعی قهرمان
اروپا و تیم نامزد سقوط... ولی تیم مدعی قهرمان اروپا نتوانست دروازه تیم
مدعی سقوط که تاکنون 30 گل خورده و بدترین خط دفاع لیگ را معرفی کرده باز
کند. بازی جلو رفت و جلو تا دقیقه 82 فرا برسد. تا ضربه کرنری از جناح راست
روی دروازه چلسی ارسال شود. تا کورتوا نتواند توپ را با مشت دفع کند، تا
استیو کوک در حالی که لیز می‌خورد ضربه‌ای به توپ بزند و توپ تصادفا به سوی
گلن مورای بیاید. تا گلن مورای با سر توپ تاریخی ترین گل تاریخ بورنموث را
بزند. تا تیم نامزد سقوط، قهرمان لیگ برتر را شکست دهد و از صف سه تیم
قعرنشین کنده شود. تا بورنموث پس از پیروزی سال 1984 در جام حذفی برابر
منچستر یونایتد، طی 125 ساله حیاتش به مهم ترین پیروزی‌اش چنگ بزند.
در
سوی دیگر رکوردهای عجیب‌تری جلب نظر می‌کردند. این که آبی‌پوش‌های چلسی
در سال 2015 هم قهرمان لیگ شده‌اند و هم تا پیش از کریسمس 8 بار - تا
این‌جا - شکست خورده‌اند. این که طی 15 بازی فقط 15 امتیاز کسب کرده‌اند و
از یک سو 14 امتیاز با منچستریونایتد نشسته در رتبه چهارم فاصله دارند و از
سوی دیگر 3 امتیاز با منطقه سقوط... این که 23 بازی لیگ پیش‌رو جلب نظر
می‌کند و اگر در همه آن‌ها پیروز شوند باز هم نمی‌توانند 87 امتیاز جمع
کرده در فصل پیش را بدست آورند!
ولی چرا؟ در استمفورد بریج چه می‌گذرد؟
ترکیب
اولیه چلسی با صلابت به نظر می‌رسید. کورتوا درون دروازه ایستاده بود.
ایوانویچ و رحمان بابا در دو دفاع کناری و گری کاهیل و کورت زوما در قلب
دفاع. فابرگاس و ماتیچ جلوی مدافعان قرار داشتند و ویلیان، اسکار به عنوان
هافبک‌های هجومی، پدرو و هازارد را به جلو می‌راندند. ولی با سپری شدن زمان
معمای خط حمله چلسی بزرگ شد و بزرگ‌تر. مورینیو برای دومین هفته متوالی
کاستا را - یا به دلیل انضباطی و یا به دلیل فرم از دست رفته‌اش - روی
نیمکت نشانده و به هازارد نقش «مهاجم دروغین» را داده بود. پسر بلژیکی
می‌توانست در دقایق آغازین دروازه را باز کند، ولی این که هازارد طی 25
بازی پیاپی دروازه‌ای را نگشوده نشان از نمایش‌های بی‌زهر او می‌دادند. به
همین دلیل نیمه دوم که آغاز شد، دیگو کاستا که طرفداران چلسی نامش را از
اواسط نیمه اول بر زبان می‌آوردند (دیگو، دیگو، دیگو) جای اسکار راهی میدان
شد تا ترکیب هجومی‌تری به چلسی ببخشد، ولی او و پدرو نه تنها دروازه را
بازنکردند، بلکه کارت زرد هم گرفتند. حقیقت این بود در صف آبی‌پوش‌ها فقط
ویلیان در قواره خود بازی کرد.
در سوی دیگر بورنموث کوچک نمایشی بالاتر از قواره‌اش ارائه داد. مردان کلیدی تیم - کالوم ویلسون، تایرون مینگس، تامی الفیک و مکس گرادل - به دلیل مصدومیت غایب بودند، ولی بلندپروازی مردان ادی هاو تمامی نداشت و ضد حمله‌های‌شان از ابتدا تا انتها تهدید‌آمیز بودند. توانایی مردان میانی بورنموث در به بند کشیدن فابرگاس و ماتیچ قابل ستایش بود و نفوذهای آدام اسمیت مدافع راست تیم بسیار کارساز. اسمیت بود که در دقیقه 7 پاس تماشایی را برای جونیور استانیسلاس گوش چپ بورنموث ارسال کرد و ضربه استانیسلاس، کورتوا را به واکنش وادار ساخت. در دقیقه 11 بود که ماتیچ توپ را با پاس کوتاهی برای فابرگاس ارسال کرد و سسک بلافاصله با بغل پا آن را به عقب ارسال کرد تا شوتی نواخته شود، ولی آن پاس رو به عقب بدل به ضد حمله ترسناک بورنموث توسط جاشوا کینگ و جونیور استانیسلاس شد و کورتوا و مدافعان چلسی با خوش اقبالی توپ را از درون محوطه جریمه‌شان دفع کردند. دو دقیقه بعد بود که کورتوا با شیرجه دیگری ضربه پای راست کینگ را که از درون محوطه جریمه نواخته شد دفع کرد.
طعنه‌آمیز
بود که بورنموث پس از گشودن دروازه کورتوا می‌توانست در دقایق باقیمانده
توسط مت ریچی، هری آرتر و گاسلینگ باز هم گل زند. آمار ارائه شده نشان
می‌دادند بازیکنان چلسی جمعا 110/1 کیلومتر دویده‌اند و بازیکنان بورنموث
120/2 کیلومتر (یعنی 10 کیلومتر بیشتر). نشان می‌دادند سه بازیکنی که بیشتر
از همه دویده‌اند به بورنموث تعلق دارند و نه چلسی: دن گاسلینگ با 13/3
کیلومتر، هری آرتر با 12/3 کیلومتر و مت ریچی با 12/3 کیلومتر و ماتیچ با
12/2 کیلومتر به عنوان بهترین بازیکن چلسی پشت سر آن‌ها قرار می گرفت.
بله
چلسی 16-2015 میان همه بزرگان اروپا بدل به معمای پیچیده‌اش شده. آن‌ها نه
می‌توانند بسان فصل پیش گل بزنند و نه با آرامش دفاع کنند... چه چیزی باید
در چلسی تغییر یابد؟ خیلی‌ها اعتقاد دارند مردانی مثل هازارد، ویلیان،
فابرگاس و پدرو قربانی شرایطی شده‌اند که مورینیو طی هیاهوی بی‌دلیل حول
دکتر اوا کانیرو برپا ساخت. ولی پرسش‌های اصلی‌تری هم جلب نظر می‌کنند:
مورینیو باید برود یا تعدادی از بازیکنان؟ چه بازیکنانی باید در ژانویه به
خدمت گرفته شوند؟ و از کجا و با چه قیمتی؟
نویسنده:حمیدرضا صدر
